Degül binüm bu başumdagı sevda

Degül binüm bu başumdagı sevda

Ki aldaya anı beyzâ vü hamrâ

Gören düşde cemâlüñüñ hayâlin

Nazar ider mi ây u güne hâşâ

Temennâsı kamunuñ cennet ü hûr

Baña sensin temennâ zî temennâ

Belâ dâmı-durur saçuñ sevâdı

Göñül zülfüñde anuñ-çun dutdı me’vâ

Fenâ gerek seni isdeyene evvel

Anuñ-çun itmişem varlıgı yagmâ

N’idersin arzu Nîl ü Furâtı

Benüm gözlerümi eyle temâşâ

Senüñ dişüñe teşbîh itdügüm-çün

Tefâhurdan göge çıkdı «üreyyâ

Yüzüñi görüben kan derledi gül

Hayası var-durur iy rahmet aña

Gün-ile ay bahdılar yüzüñe

Zevâle düşdi ol bu kaldı taña

Nice aşûb ider ol fitne gözler

Dilegi cân mı-durur uş müheyyâ

İşidüp Ahmedî’den tûtî-yi rûh

Lebün vasfın didi kim zî şeker-hâ