Degme nahcîrin şikâr itmez bu deştüñ şîr-i ‘aşk

Degme nahcîrin şikâr itmez bu deştüñ şîr-i aşk

Şîr-merdân-ı dil-âverdür yine nahcîr-i ‘ aşk

Nâr-ı mihnet nerm ider ‘ âşık mülâyim-tab’ olur

Âhen-i pûlâd ise altun ider iksîr-i’ aşk

Husrevâne penc nevbet çaldı heft iklîmde

Nüh kıbâbın yankulandurdı sipihrüñ mîr-i aşk

Aklumı itdi perişân göñlümi kıldı harâb

Vaz’-ı nâ-hemvâr-ı ‘ âlem kâr-ı bî-tedbîr-i aşk

Lerze virdi ‘ âleme saldı zemîne zelzele

Gulgul-i kûs u nefîr-i sît-i ‘ âlem-gîr-i aşk

Gerden-i mihre eşi ’’ a takdı altun silsile

Sîm-tenler ideli dîvâne-i zencîr-i ‘ aşk

Zahmumuz hûnı mey-i gül-gûnumuzdur giceler

Bezmümüzde şem’ -i rûşen şu’ le-i şemşîr-i aşk

Hânkahdan togru ‘ azm itse n’ola mey-hâneye

Bâkîyi çün böyle irşâd eylemişdür pîr-i ‘ aşk