Cûy-ı fenâyı halk birer ikişer geçer

Bahr-i belâdan ehl-i tecerrüd yüzer geçer

Reşk-i zülâl-i hançeri halkuñ bilin büker

Şehr-i dile gelince hezârân kemer geçer

Irmaz gözini sâgar-ı meyden habâbvâr

Her rûzgâr-dîde ki sâhib-nazar geçer

Yollarda görse agladugum baña taş atar

Gâhî bu çeşm-i eşk-feşânı siler geçer

Halk-ı cihânı nakşına eyler firîfte

Nakkâş-ı rûzgâr ‘ aceb rengler geçer

Geçmez tena’ umından o kim bezm-i âlemüñ

Câm-ı fenâyı ‘ âkıbetü’l-emr içer geçer

Gülzâr-ı câna su akıdur sanki Bâkıyâ

Dilden sinân-ı gamzeleri şöyle ter geçer

Son Yazılar