Cânân odur ki meyl ide anı görince cân

Cânân odur ki meyl ide anı görince cân

Esbâb-ı hüsni hûb ola ammâ be-şart-ı ân

Cânâ metâ’ -ı mihrüñe dil müşterî iken

Olmamış idi aşk iline kârvân revân

Mihmân olınca derd ü gamuñ dilde mâ-hazar

İki enâr dâneledi çeşm-i hûn-feşân

Ceng itmege sitâre-i bahtumla eyledüm

Bu âh-ı pür-şirârumı bir tîg-i zer-nişân

A’ dâya baş egdüremez kimse Bâkıyâ

Şemşîr gibi olmayıcak ser-be-ser zebân