Cânâ şafakda sanma tülû’ itdi mâh-ı nev

Cânâ şafakda sanma tülû’ itdi mâh-ı nev

Yakdı cihânı ‘ aşkuñ odı çıkdı bir ‘ alev

Destâr-ı hv âce hırka-i sûfî ridâ-yı şeyh

Devr-i lebüñde meykedelerde yatur girev

Tutdı çemende nâle-i bülbül cihânı lîk

Gülde ne çâre olmasa gûş-ı suhân-şinev

Öykündügi’çün işigüñe ey şeh-i cihân

Dahı ne kulplar taka eflâke mâh-ı nev

Bâkî çek imdi câm-ı gam-ı bezm-i fürkatin

Kim didi saña yâr gibi bî-vefâyı sev