Cânumun cism ile zevk-i ittisali kalmadı

Cânumun cism ile zevk-i ittisali kalmadı Ah kim sensiz dirilmek ihtimâli kalmadı

Şükrü lillâh baht yâr oldu yetürdüm tîğüne Başumun bir kılca boynumda vebâli kalmadı

İstedüm ol mâha arz-ı hâl edem hayret mana Öyle gâlib oldu kim bir söz mecâli kalmadı

Bilmezem hâlün hayâlin handa tasvir eyleyüm Dâğdan bir yer ten ü camımda hâlî kalmadı

Her kimi gördünse gam üftâdesi dutdım elin Veh ki menden gayrı bir gam pâyimâli kalmadı

Ey hoş ol ser-mest kim gönlünde zevk-i bâdeden Âhıret endîşesi dünyâ hayâli kalmadı

Âferîn ey câm ki sildüm gönül âyînesin Hâtır-ı pâkümde dünyânun melali kalmadı

Dürd-nisbet bâyimâl-i kayddür her kim ki var Bezm-i dehr içre harîf-i lâ'übâli kalmadı

Gör Fuzûlî ışk tuğyâmn 'adem mülkün gözet Aznı-i künc et kim hevânun i'tidâli kalmadı