Cân yüzüñ zülfüñi ister rûz u şeb

Cân yüzüñ zülfüñi ister rûz u şeb

İşideli bu sözi kılur taleb

Nîşe ditrer âfitâb irmedi-se

Yañaguñ ışkından aña tâb-ı teb

Gül yüzüñe beñzenem didügi-çün

Yile virdi hırmenin ol bî-edeb

Leb akîk u zülf anber ten harir

Nîşe oldı göñlüñ âhen iy aceb

Cân yüzüñüñ zikr-ile bulur nişât

Bülbüle gül kohusı virür tarab

Yaşumı yüzümde her ki göre dir

Bir arada yaraşur lac l ü zeheb

Işkuñuñ câmı-y-la mest olmışdı cân

Yaradılmadın dahı bâg u ineb

Ol lebi yâd itdügüñce Ahmedî

Lafzuñ agzuñda olur kand u ruteb

Çün Acemde irdi kemâle sözlerüñ

Fe’t-teh ebvâbe’l-mac ânî fî’l-Arab