Bûs-ı laʿlin şöyle sîr-âb-ı zülâl eyler beni

Bûs-ı laʿlin şöyle sîr-âb-ı zülâl eyler beni

Kim gören âb-ı hayât içmiş hayâl eyler beni

Şâʿire söz bulmağa minnet ne ammâ neyleyim

Âh kim hayret seni gördükçe lâl eyler beni

Sevdiğim câm-ı meye hâcet nedir laʿl-i lebin

Bir şeker-handeyle mest-i bî-mecâl eyler beni

Bâğda zülf ü ruhun andıkça bu kimdir deyü

Sünbül ü gül biri birinden suâl eyler beni

Nükhet-i zülfünle geldikce nesîm-i nev-bahâr

Turra-i sünbül-sıfat âşüfte-hâl eyler beni

Nâ-tüvânım şöyle çeşmin hasretinden kim gehî

Sâye-i müjgân-ı âhû pây-mâl eyler beni

Gerdişin gördükçe sâkî-i mülâyim-meşrebin

Ârzû ser-geşte-i fikr-i muhâl eyler beni

Hasret-i çeşminle ben hâk-i siyâh olsam dahı

Baht âhir sürme-i çeşm-i gazâl eyler beni

Arz-ı hâlim çok efendim hâk-i pây-ı devlete

Lutfun ammâ bî-niyâz-ı arz-ı hâl eyler beni

Ben kulun lâyık değildir vaslına ammâ yine

İltifâtın arzû-mend-i visâl eyler beni

Güldürür yâ ağladır yâ lutf eder yâhud itâb

Hâsılı neylerse ol ruhsâr-ı âl eyler beni

Yâridir ol kadd ü haddin kim müdâmâ bâğda

Vâlih-i gül-gonca hayrân-ı nihâl eyler beni

Gûyiyâ bilmez efendim bende-i dîrînesin

Kim Nedîmâ bu mudur deyü sual eyler beni