Bugün bir meclise vardım oturmuş pend eder vâ'iz

Bugün bir meclise vardım oturmuş pend eder vâ'iz

Okur açmış kitâbını bu halkı ağladır vâ'iz

İki bölmüş cihân halkını birini cennete salmış

Eliyle kürsiden birin tamuya sarkıdır vâ'iz

Çıkar ağzından âteşler yakar şeytân-ı mel'ûnu

Sanasın yedi tamunun azâbı kendidir vâ'iz

Tamuya şöyle doldurmuş içinde yok duracak yer

Ana yerleşdirir halkı aceb hizmetdedir vâ'iz

Yaraşır va'z ana hakkâ ki yanar yakılır her dem

Niyâzî'nin hemân ancak cihânda adıdır vâ'iz