Bu tevhîde ikrâr-ılaTevhîdi yetmez kişiniñ

Bu tevḥîde iḳrâr-ıla Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Nehy olunan inkâr-ıla Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Var ‘amel eyle cân-ıla Küfür biter imân-ıla

Tilâvet-i Ḳur’ân-ıla Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Diliñ Ḥaḳḳı ẕikr eylese Ni‘metine şükr eylese

Özüñ Ḥaḳḳı fikr eylese Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Ṭoġrı yola gelüñ didi Ṣâliḥ ‘amel ḳıluñ didi

Ölmezden öñ ölüñ didi Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Ṭoġrı yola gelmeyince Ölmezden öñ ölmeyince

Ḥaḳḳı bilüp bulmayınca Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Amel didügümüz tendür Ṭoġrılıḳ aña bir cândur

İrmeye kim ki insândur Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Gerçi ‘ameldür sözimüz İllâ ma‘nîdür özimüz

Geçmeyince niyâzımuz Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Ger bulduñ ise ser-firâz Bunı göñül levḥine yaz

Maḥv olınca niyâz u nâz Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Ḳalbiñ nefsiñ teniñ cânıñ Döndür Ḥaḳḳa külli yönüñ

Ḫilâfı olursa bunuñ Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Ne ḳadar ‘âmil olursañ Ma‘nîde ḥâmil olursañ

İnsân-ı kâmil olursañ Tevḥîdi yetmez kişiniñ

Ümmî Sinân bu sözi kes Ğayrıya eyleme heves

Ḫatm olmayınca nefes Tevḥîdi yetmez kişiniñ