Bu fenânın izz ü câhı ıyş u nûşu bir hayâl

Bu fenânın izz ü câhı ıyş u nûşu bir hayâl

Görmedim bir izzetin ki bulmaya âhir zevâl

Gün-be-gün eksilmede her ehl-i fazl u ehl-i hâl

Gitmede zevki cihânın gelmede dâ'im melâl

Nice erbâb-ı ulûmu kıldı bizden mevt ırak

Her birinin iftirâkı kıldı bizi ke'l-hilâl

Gerçi insâna kalır bin hasret ü derd ile gam

Gitdiğince dünyadan her ehl-i fazl-ı zü'l-kemâl

Lîk gitdikde azizim Şeyh Muhammed dünyadan

Kalbimizi yakdı derdi kaddimizi kıldı dâl

Rûh idi cism içre gûyâ şerh-i Uşşâk'da o pîr

Âlem-i ervâha uçdu eyleyip azm-i visâl

Âh u vâh-ı firkat ü hicrâne yanmakda dilim

Gözlerim kan ile doldu bu yanağım üstü al

N'idelim çün ''küllü şey'in hâlikun'' dedi Hudâ

Diyelim ''el-hükmü li'llahi'l-kebîru'l-müte'al''

Hüsn-i hatmine Niyâzî didi târihin anın

''Allah Allah didi vü kıldı bekâya irtihâl''