Bir şehre erişdi yolum dört yanı düz meydân kamu

Bir şehre erişdi yolum dört yanı düz meydân kamu

Ana giren görmez ölüm içer âb-ı hayvân kamu

Bir hoş güzel yapısı var otuz iki kapısı var

Cümle şehirlerden ulu her yanı bâğ bostân kamu

Âb u havâsı mu'tedil giren çıkamaz ay u yıl

Dağları lâle akkızıl bâğlar gül-i handân kamu

Bülbülleri nâlân eder cân u dili handân eder

Bağçeleri seyrân eder her kûşede hûbân kamu

Eşcârda sâzlar çalınır dallarda meyve salınır

Sen sunmadan ol yolunur her emrine fermân kamu

Kim selsebilden nûş eder rahîk anı bî-hûş eder

Tesnîm ebed serhoş eder olur içen mestân kamu

Bu dediğim cennet değil anlara ol minnet değil

Bunun safâsı zevkına ehl-i cinân hayrân kamu

Şehr-i hakikatdir adı Hak sırrını bunda kodu

Ol sırra vâkıf olanı Hak eyledi mihmân kamu

Olmaz olarda hiç fesâd buğz u hased kibr u inâd

Cümle biliş yok anda yad birbirine ihvân kamu

Özleri cânlardan azîz sözleri ballardan lezîz

Yok anda sen ben siz ü biz birlik ile yeksân kamu

Ol şehre mürsel gelmedi anlara da'vet kılmadı

Anlar yolu yanılmadı evsâfları Kur'ân kamu

Hak mezbebi mezhebleri deryâ-yı zât meşrebleri

Hâsıl kamu matlabları kadr içredir her ân kamu

Yokdur olarda ihtilâf günden ayân Hak bî-hılâf

Her işleri Hakk'a muzâf rûh eylemiş Yezdân kamu

Terk eylemişler kâl ü kîl lâl olmuş anlarda bu dil

Her hâlleri Hakk'a delîl hep mazhar-ı Rahmân kamu

Gerçi sana bakar gözü sohbet eder söyler sözü

Lâkin Hakk'ı bulmuş özü söyleştiği furkân kamu

Dünyâya anlar gelmedi geldise de eğlenmedi

Şeytan oları görmedi andan olar pinhân kamu

Ana girerse kişi gider gönülden teşvişi

Başına bu devlet kuşu konan olur sultân kamu

Hemân ki ol şehre gelir her korkudan âzâd olur

Yollarda bellerde kalır dîv ü perî şeytân kamu

Dâru'l-emândır ol şehir lâkin girer yüz binde bir

Sanma ana dâhil olur hûr u melek ridvân kamu

Kim ki o şehri özledi erenler izin izledi

Âdâb-ı Hakk'ı gözledi irşâd eder pirân kamu

Ehlini bul ol illerin sarpın geçirsin bellerin

Yırtar yalınız gideni kurd u peleng arslan kamu

Ehline anlar bellidir zira bilir bir ellidir

Her birisi ahsen sıfat her müşkile burhân kamu

Gir enbiyânın silkine bin bu vücûdun fülküne

Kahr eyle nefsin askerin gark eylesin tufân kamu

Var ''Semme vechullâh''ı bul tâ görüne sana bu yol

Senden sana eyle sefer kim edesin seyrân kamu

Cândan riyâzât u ta'ab çeksen ânı edip taleb

Olur riyâzâtın sonu derdlerine dermân kamu

Çok sinene dağ üzre dağ hasta gönül tâ ola sağ

Şâyed ola dağ üstü bağ yadlar ola yârân kamu

Cân iledir vasf etdiğim derd ile ta'rif etdiğim

Bundan inip döküldüler bu tenlere her cân kamu

Gel tende koma cânını a'lâya çık bul kânını

Lâyık mıdır insâna kim yeri ola zindân kamu

Tut bu Niyâzî'nin sözin bunda açagör cân gözin

Bir gün gidersen ansızın küymez sana kârbân kamu

Var ol hakikat şehrine er anda Hakk'ın sırrına

Dolsun senin de gönlüne deryâ olup irfân kamu