Bir gün yüzün gören kişi ömrünce hiç unutmaya

Bir gün yüzün gören kişi ömrünce hiç unutmaya

Tesbihi sensin dilinde artık nesne ayıtmaya

Tâata duran zâhidin gözleri seni görürse

Tesbîhini unutup ol artık secde de etmeye

Ağzına şeker alıban gözleri sana duş olan

Unuda ol şekerini artık çiğneyip yutmaya

Ben seni sevdiğim için eger bahâ derler ise

İki cihan mülkün verem dahı bahâsı yetmeye

İki cihan dopdolu bağ u bostan olur ise

Senin kokundan iyi gül bostan içinde bitmeye

Gül ü reyhan kokusu âşıklara ma’şuk yeter

Âşık olanın ma’şûku hergiz önünden gitmeye

İsrâfil sûrun urıcak mahlûkat durugelicek

Senin ününden artık hiç kulağım işitemeye

Zühre yere inibeni sâzım nühayt eyler ise

Âşıkın işreti sensiz gözü ol yana gitmeye

Ne ederler hân ü mâni ye sensiz iki cihanı

İki cihan fidî sana kimesne güman tutmaya

Sekiz cennetin hûrisi eğer bezenip gelseler

Senin sebyinden özgeyi hiç kabûl etmeye

Dünyada ne ola kim âhırette ol olmaya

Hûr ile gılman gelicek âşık elin uzatmaya

Yûnus seni seveliden beşâret oldu cânına

Her dem yeni dirliktedir hergiz ömrün eskitmeye

Yûnus