Bildüñ mi sen de kendüñi ey bî-vefâ nesin

Âşûb-ı dehr ü âfet-i devr-i zamânesin

Saña bahâ ne idi cefâ-pîşe olmasañ

Hakkâ budur ki bî-bedel ü bî-bahânesin

Kandîl gibi dîde pür-âb u dilümde tâb

Eflâke çekdüm âteş-i âhum zebânesin

Müşkil belâ degül mi vefâsuz güzel sevüp

Gussayla yata derd ü gam ile uyanasın

Gâhî cenâb-ı Leylîye mektûb uçurmaga

Urındı Kays başına mürg âşiyânesin

Ey çarh gerçi cânuma geçdi cefâñ okı

Ammâ hadeng-i âhuma sen de nişânesin

Bâkî yolında döke saça harç idüp gözüm

Âhir düketdi nakd-i şirişküm hızânesin

Son Yazılar