Berg-i gülden ruhı ol lâle-’izârun terdür

Berg-i gülden ruhı ol lâle-’ izârun terdür

Nükte fehm eyle begüm haylîce rengîn yirdür

Mürg-i dil nagmeleri şevkıne gül ruhlarınuñ

Ne safâ-bahş edâlar ne güzel yirlerdür

Aynına sanma gubârı ala erbâb-ı nazar

Bizi hayrân iden esrâr-ı leb-i dil-berdür

Mîve-i vaslına bir kâmeti Tûbâ güzelüñ

Zâhidâ her kim irişdiyse yitişmiş erdür

Cûy-ı hüsn âbı taşup çıkmış o servüñ biline

Bâkıyâ sanma miyânında turan hançerdür