Ben ol dôsta virdüm göñül ‘aşk benüm ile yâr olur

Ben ol dôsta virdüm göñül ‘aşḳ benüm ile yâr olur

Kim ki dôsta virmez göñül bu ‘aşḳ andan bîzâr olur

Benüm işim ol dôst-ıla gelür bu ‘aşḳ olur belâ

Bülbül gibi geldüm dile işüm âh-ıla zâr olur

Gözüm dôstı görmek diler vuṣlatına irmek diler

Gelür bu ‘aşḳ döker yaşın gözüm ṣanki bıñar olur

Acebdür bu ‘aşḳıñ ḥâli ḳomaz dôsta vara yolı

Kim ki dôsta ṣunar eli ḳapar ‘aşḳa şikâr olur

Bir kulına dôst meyl ide gider bu ‘aşḳ anı güde

Ḳomaz bir laḥẓa unuda dilde sözi tekrâr olur

Kim ki dôstuñ sözin söyler kim ki dôstuñ gülin yıylar

Dâ’im ‘aşḳ deñizin boylar yanar vücûdı nâr olur

Ümmî Sinânıñ dôst varın alup ‘aşḳa virmiş kârın

Anuñ-çün dilde esrârın yazar sözi güftâr olur