Anlayan hüsnini ey dil girih-i ebrûnun

Anlayan hüsnini ey dil girih-i ebrûnun

Hışmgîn oldugına katlanur ol meh-rûnun

Sayd içün pâyına düşmekden olur mı fârig

Bir nigâhını ganîmet bilen ol âhûnun

Hatt-ı nev-hastenün olmuş idüm meftûnı

Evvel-i vakt-i zuhûrı idi anber-bûnun

Lutf ile kendüye cezb eyledi hâlinde bulup

Kalmaz ihsânınun altında dil ol gîsûnun

Artırur hüsnini Yahyâ sebeb-i ragbet olur

Kadrini hâl-i ruhı bilsün o müşgîn mûnun